ทักษะหรือความเก่งที่เรามีนั้น หาใช่มีเพื่อประโยชน์ของตนเองไม่
แต่แท้จริงแล้ว มีไว้เพื่อแก้ปัญหา หรือสร้างประโยชน์ให้กับผู้อื่น
มนุษย์ถูกสร้างขึ้นมาไม่สมบูรณ์แบบ ยังมีช่องโหว่ และปัญหาต่างๆมากมาย ที่เรียกว่า pain point
ทุกครั้งที่เกิดปัญหาขึ้น เราต้องไปอาศัยทักษะของผู้อื่น เพื่อแก้ปัญหาให้เรา
เช่น เมื่อร่างกายเจ็บป่วย ก็ต้องอาศัยทักษะและความสามารถของหมอ
เมื่อหิวต้องการทานข้าว ก็ต้องอาศัยทักษะการปลูกข้าวของชาวนาเป็นต้น
ดังนั้น การพัฒนาทักษะ จึงเป็นไปเพื่อแก้ปัญหาให้กับผู้อื่น
ซึ่งผลประโยชน์ที่ย้อนกลับมาสู่ตน เป็นเพียง “ผลพลอยได้” เท่านั้นเอง
อุปมา คนเราก็คล้อยจิ๊กซอว์ที่มีความบกพร่องที่ต้องการทักษะของผู้อื่นเข้ามาเติมเต็มให้กันและกัน
หากกล่าวโดยรวมทุกข์ภายนอก แก้ไขได้ด้วยทักษะของผู้อื่น
แต่การแก้ไขให้พ้นทุกข์ถาวร แก้ไขได้ด้วยตัวเราเองเท่านั้น
จงใช้ทักษะที่มีสร้างคุณค่าเพื่อประโยชน์ตน ประโยชน์ท่านเถิด